روز جهانی پاسداشت زبان مادری در دانشگاه کردستان برگزار شد

از سال ۲۰۰۰ میلادی روز ۲۱ فوریه که توسط سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد «یونسکو» به عنوان «روز جهانی زبان مادری» و به منظور بزرگداشت و حفاظت از تنوع زبانی و فرهنگی نام‌گذاری شد و این روز در دانشگاه کردستان با حضور پرشور دانشجویان برگزار شد.

در این مراسم، دکتر حامد قادرزاده، سرپرست دانشگاه کردستان ضمن اشاره به دیدگاه قرآن در رابطه با تنوع و تفاوت زبانی و قومی، وجود کثرت زبانی در ایران را مسئله‌ای حائز اهمیت و فرصتی برای استفاده مفید دانست.
وی ضمن تاکید بر ضرورت حفظ این تنوع، افزود: پاسداشت و حفظ زبان مادری وظیفه همه ماست و در سطح کلان نیز باید به آن توجه ویژه داشته باشیم.
مدیر گروه زبان و ادبیات کردی اظهار داشت: کودک از زمان تولد تا سن هفت سالگی با سعی و تلاش مادر می‌تواند به زبان مادری خود صحبت کند پس ضروری است که این تلاش و زحمت مادرانه را قدر بدانیم و با حفظ زبان مادری رنج چندساله مادران را نادیده نگیریم.

دکتر یدالله پشابادی افزود: در مورد زبان مادری نکات بسیاری گفته شده و امیدواریم افرادی که مسئولیتی در این زمینه دارند به اهمیت زبان مادری پی برده و به پژوهش محققان در زمینه اهمیت آموزش زبان مادری گوش فرا دهند.

وی افزود: متاسفانه هنگامی که کودک به زبانی غیر از زبان مادری آموزش می‌بیند استعدادها و سرمایه‌های فکری‌اش سرکوب می‌شود و بی شک جامعه ما به آموزش به زبان مادری احتیاج دارد.

در ادامه این مراسم دکتر فرزاد باباخانی نیز با اشاره به جنبه تاریخی اهمیت زبان مادری افزود: تاریخچه پیدایش روز جهانی زبان مادری به حرکت‌های دانشجویان دانشگاه‌های بنگلادش در سال ۱۹۵۲ برمی‌گردد. 
به گفته استاد دانشگاه کردستان، زبان رسمی که در مدارس و دانشگاه‌های بنگلادش در آن زمان تدریس می‌شد، زبان پاکستانی (اردو) بود و دانشجویان در اعتراض به این موضوع تظاهرات گسترده دانشجویان و اساتید دانشگاه داکا در روزهای ۲۱ و ۲۲ فوریه سال ۱۹۵۲ اتفاق افتاد و ماموران دولت پاکستان در تیراندازی به دانشجویان و اساتید دانشگاه تعدادی از آنان از جمله ابوالبرکت استاد دانشگاه داکا، رفیع الدین احمد دانشجو، شوفیر رحمان کارمند عالیرتبه دادگاه عالی بنگلادش را کشتند.

وی تصریح کرد: سازمان ملل متحد در مورد اینکه ۴۳ درصد از ۶ هزار زبان‌ زنده جهان با خطر نابودی روبرو هستند، هشدار داده و براساس آمار سازمان ملل هر دو هفته یکی از زبان های زنده دنیا از بین می‌روند.
دکتر باباخانی افزود: نابود شدن و مرگ هر زبان باعث می‌شود تا مجموعه‌ای از فرهنگ، آداب و رسوم، تاریخ و تمدن گروهی از بین رفته و به فراموشی سپرده شود.