سیاست رهبران کردستان دستاوردهای ربع قرن کردها را از بین برده است
کردنامه: روزنامه الشرق الاوسط پیش از آغاز گفتگوی خود با یوسف محمد صادق ، رئیس پارلمان کردستان نوشت: پس از تمدید دوره کنونی پارلمان کردستان و بویژه در شرایط بحرانی که نیازمند اتخاذ مواضع مشترک از سوی احزاب و جریان های مختلف برای مقابله با چالش هایی که پروسه سیاسی اقلیم کردستان با آن روبرو
کردنامه: روزنامه الشرق الاوسط پیش از آغاز گفتگوی خود با یوسف محمد صادق ، رئیس پارلمان کردستان نوشت: پس از تمدید دوره کنونی پارلمان کردستان و بویژه در شرایط بحرانی که نیازمند اتخاذ مواضع مشترک از سوی احزاب و جریان های مختلف برای مقابله با چالش هایی که پروسه سیاسی اقلیم کردستان با آن روبرو است، تصور می شد که که رئیس پارلمان کردستان برای از سرگیری فعالیتش به اربیل بازگردد، اما وی پس از شکست همه پرسی استقلال و پیامدهای خطرناک آن بر اوضاع داخلی اقلیم کردستان نه تنها به اربیل بازنگشت، بلکه شرایط سیاسی اقلیم نیز به مرحله پایدار گذشته خود نرسید، امری که باعث شد یوسف محمد صادق، سیاست اربیل در برگزاری همه پرسی را عامل این اتفاقات بداند و تاکید کند که این اقدامات دستاوردهای بیست و پنج ساله کردها را از بین برده است.
روزنامه الشرق الاوسط سپس مصاحبه خود را با رئیس پارلمان کردستان به این شرح آغاز کرد:
* شما قرار بود پس از تمدید دوره پارلمان کردستان به اربیل بازگردید و فعالیت خود را از سر گیرید، چه عاملی مانع بازگشت شما شد؟
– شیوه ای که بر اساس آن دوره پارلمان کردستان تمدید شد، پاسخگوی خواسته های ما نبود. ما می خواستیم دوره پارلمان بدون دخالت های حزبی تمدید شود، اما در واقع، هدف از این اقدام، مشروعیت دادن به همه پرسی بود. این در حالی است که برگزاری همه پرسی با تصمیمی حزبی و خارج از اراده پارلمان به تصویب رسید و هیچ قانون ویژه ای برای برگزاری آن وجود نداشت. همچنین این تصمیم بدون فراهم بودن زمینه سیاسی یا اقتصادی یا قانونی متناسب با آن اتخاذ شد. این چیزی است که با رویکرد سیاسی ما منافات دارد، به گونه ای که هنگامی که در اربیل بودیم، تلاش کردیم پارلمان را مرجع اول و آخر اتخاذ چنین تصمیمات سرنوشت سازی قرار دهیم، نه اینکه از پارلمان برای مشروعیت دادن به تصمیماتی حزبی، همانند موضوع همه پرسی استفاده شود.
*آیا مخالفت شما با بازگشت به پارلمان، تصمیمی شخصی است و به رهبران حزب شما ،یعنی جنبش تغییر(گوران) ارتباطی ندارد؟
– من معتقدم که جنبش تغییر در این باره با با زگشت من به اربیل موافق است، اما این مسئله به پارلمان برای انجام فعالیت قانونی اش بستگی دارد، به این معنا که پارلمان تحت قیمومیت کسی نباشد. تصور می کنم که به توافق جدیدی نیازمندیم که تغییر نظام حکومتی کنونی، دور کردن دست حزب دموکرات کردستان(پارتی) از مداخله در نهادهای امنیتی و نظامی و تضمین برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاستی دموکراتیک و شفاف بدون تقلب و دستکاری را شامل شود، پارلمان همچنین باید به مناقشه مذاکره با بغداد و اجرای اصلاحات برای ایجاد شفافیت در منابع مالی نیز بپردازد.اگر این اهداف محقق شود و پارلمان بتواند نقش خود را ایفا کند، پس می توان گفت که شرایط بهبود یافته است. اما در صورتی که دخالت های حزبی و استفاده از پارلمان تنها برای مشروعیت دادن به تصمیمات حزبی ادامه یابد، این مسئله با آرمان ها و خواسته های ما ناسازگاری خواهد داشت. من معتقدم که زمان آن فرا رسیده است که سیاست های غیرقابل قبول در تعامل بین احزاب را کنار بگذاریم؛ زیرا این ها سیاست هایی هستند که چهره اقلیم کردستان را در برابر افکار عمومی جهان تخریب می کند. من همچنین بر این باورم که نظام حکومتی در اقلیم کردستان از بیست و پنج سال پیش تاکنون ناکارآمدی خود را به اثبات رسانده و اکنون زمان تغییر آن فرا رسیده است، زیرا این نظام نه تنها در زمینه های سیاسی و نظامی و اقتصادی ناکام بوده، بلکه مردم را نیز در مقابل آینده ای تاریک و مبهم قرار داده است، بنابراین امیدوارم رهبران سیاسی از این اندیشه بیمار در حذف و نادیده گرفتن دیگران دست بردارند.
* نخست وزیر عراق در اظهاراتی از پارلمان کردستان بعنوان نهادی مشروع، حمایت کرده و خواستار فعال سازی نقش آن در انجام وظایف قانونگذاری بدون دخالت طرف های دیگر شده بود، آیا به نظر شما این حمایت برای تبدیل پارلمان کردستان به نهادی تاثیرگذار مناسب است؟
-بله، عقیده دارم هرچه روابط ما با دولت مرکزی مستحکم تر و پایدارتر باشد، بهتر خواهد بود، زیرا باید از روابط بین نهادهای قانونی حمایت کرد تا بتوانند به دستگاه هایی نظارتی بر دیگر نهادهای دولت تبدیل شوند. به همین دلیل من معتقدم که بسیار ضروری است که پارلمان کردستان نقش مهم و فعالی در هرگفتگویی بین اربیل و بغداد ایفاء کندو حتی اگر دولت اقلیم کردستان از بازکردن درب های گفتگو با بغداد ناتوان بماند، این امکان وجود دارد که پارلمان این نقش را از طریق تشکیل هیئتی از فراکسیون های پارلمانی زیر نظر هیئت رئیسه پارلمان برای عزیمت به بغداد و مذاکره با دولت مرکزی، ایفا کند؛ چراکه پارلمان نماینده قانونی مردم کردستان است .
*پس شما به عنوان رئیس قانونی پارلمان کردستان که می توانید هیئتی پارلمانی تشکیل دهید و آن را برای گفتگو با بغداد با خود همراه کنید ، چرا اقدام به این کار نمی کنید، ؟
– اگر مطمئن شوم که توان انجام این کار را دارم، لحظه ای درنگ نخواهم کرد. کاملا متقاعد شده ام که نباید مردم تاوان اشتباهات برخی از رهبران سیاسی را بپردازند، ما به عنوان جنبشی سیاسی، هیچ گونه منافع مادی با بغداد نداریم و حتی درآمدهای اقلیم کردستان در اختیار ما نیست، بنابراین عقیده دارم اگر به ما اجازه داده شود، در مذاکرات با بغداد، طرفی موثر شویم می توانیم منافع مردم و نه منافع حزب یا افرادی خاص را ،تضمین کنیم.
*نخست وزیر عراق همواره خواستار گفتگو بر پایه قانون اساسی عراق است..
-این درست است، اما متاسفانه آقای العبادی به گونه ای رفتار می کند که گویی پیروز جنگ است و بسیار به خود مغرور است، اما به عقیده من پیروزی در صلح بسیار بهتر از پیروزی در جنگ است؛ زیرا هر جنگی، صلحی در پی دارد و پیروزی بزرگتر برای هر رهبری سیاسی، توانایی اش برای ایجاد صلح است ، نه کوبیدن بر طبل جنگ. دلیل رویدادهای پس از برگزاری همه پرسی، عدم بررسی پیامدهای آن بود، این اتفاق در کاتالونیا نیز رخ داد و آنطور که شاهد بودیم بسیاری از رهبران از صحنه گریختند یا به زندان افتادند یا از مناصب خود کنار گذاشته شدند.
طرف هایی که در اقلیم کردستان تصمیم به برگزاری همه پرسی گرفته بودند ، هیچ گونه ارزیابی سیاسی، دیپلماتیک، نظامی، امنیتی و اقتصادی درستی در باره این همه پرپسی نداشتند ، بنابراین من واقعا”نمی دانیم که چگونه ممکن است یک اقلیم یا منطقه همه پرسی را برگزار کند، در حالی که دولتش حتی توانایی پرداخت نیمی از حقوق کارمندانش را ندارد؟ و چگونه ممکن است همه پرسی در منطقه ای با موفقیت همراه شود، در حالی که اطرافش را کشورهایی مخالف با آرمانهای ملی آن ملت احاطه کرده اند؟ همچنین ملتی که فاقد نیروی نظامی منظم و مسلح است ، در هنگام اعلام استقلال، چگونه می خواهد از مرزهایش دفاع کند؟
همه پرسی در زمانی برگزار شد که رهبران کُرد، همه نوع حمایتهای بین المللی را از دست داده بودند، زیرا لجبازی کردند و به درخواست های کشورهای جهان و پیشنهادهای قدرت های بزرگ درخصوص تعیین جایگزینی برای همه پرسی توجه نکردند. همه اینها نتیجه کوته فکری سیاسی و اشتباه آشکار رهبران سیاسی بود، در حالی که اگر همه پرسی از طریق پارلمان که نهادی مشروع و نماینده مردم است، و نه از طریق رهبران حزبی، انجام می گرفت، نتیجه کاملا برعکس بود و ما همه دستاوردهای خود را به علت پیشروی نیروهای دولت مرکزی از دست نمی دادیم.
* آیا اگر مرزهای اقلیم کردستان مانند گذشته باقی بماند، به نظر شما کردها خواهند توانست نقش سیاسی تاثیرگذاری را در آینده عراق ایفا کنند؟
* هنگامی که گفتند مرزها با خون ترسیم خواهد شد، گفتم که مرزها نه با خون، بلکه با گفتگو ترسیم می شود، زیرا مرزی که با خون مشخص شود، روزی با همان خون به دیگری بازخواهد گشت و همین اتفاق نیز افتاد. بارها تاکید کردم که مشکلات مناطق مورد مناقشه از طریق قانون اساسی و دیگر قوانین عراق حل می شود، اما متاسفانه کسی توجه نکرد. امروز بار دیگر تکرار می کنم که این مشکل براساس ماده ۱۴۰ قانون اساسی حل خواهد شد. در اینجا می خواهم تاکید کنم که دولت مرکزی نیز به نوبه خود تصور اشتباهی دارد و معتقد است که مشکلات مناطق مورد مناقشه با نیروی نظامی یا از طریق بسیج مردمی حل خواهد شد، زیرا مشکل اصلی کردها از دهه هفتاد میلادی و تا به امروز مشکل کرکوک است و همه دولت های پیشین عراق نیز در حل این مشکل از طریق گزینه نظامی ناموفق بودند و از طرف دیگر رهبران کردستان نیز نتوانستند دیگران را در برابر عمل انجام شده قرار دهند. بنابراین باید به قانون بازگردیم و از اشتباهات تاریخ درس بگیریم . مهم این است که ملت کردستان دیگر توانایی کنترل اوضاع سیاسی در عراق را ندارد. این درست است که ما بخشی مهم از این کشور را تشکیل می دهیم، اما اگر نتوانیم اوضاع داخلی خود را سر و سامان دهیم و خود را از طریق حمایت از نهادهای دموکراتیک و مشروع تقویت کنیم، نخواهیم توانست نقش موثر خود را مجددا” ایفاء کنیم.
* درپی همه رویدادهای اخیر، آیا به نظر شما اقلیم کردستان می تواند به سوی حکومتی حکیمانه و شفاف گام بردارد؟
– طرفهایی که باعث ایجاد این تراژدی ها و فجایع سیاسی شدند، باید آگاه باشند که این اتفاقات نباید تا ابد ادامه یابد. آنچه که اتفاق افتاد ما را به اوایل دهه نود میلادی بازگرداند و همه دستاوردهایی را که در بیست و پنج سال گذشته در نبردهای نظامی یا سیاسی بدست آوردیم، از بین برد. بنابراین همه طرف ها باید مسئولیت پذیر باشند و به عدم موفقیت خود اعتراف کنند ، در این صورت خواهیم توانست نظام حکومتی خود را به نظامی خردمندانه تبدیل کنیم. اما اگر این اتفاق نیفتد، هرکسی که به دموکراسی و حقوق ملت ها ایمان دارد، باید از طریق حضور در خیابان ها و تظاهرات با هدف تغییر بر حکومت فشار بیاورند تا آن را مجبور به کوتاه آمدن کند، ؛ چراکه در سایه تداوم شرایط کنونی، روزی خواهد آمد و ساختمان ها بر سر آن هایی که مسبب این فجایع هستند، فرو ریزد. / کردپرس
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰