نوروز ارومیه و هراس پان ها / اجلال قوامی

تردیدی نیست که پیشینه و سابقه فعالیت های مدنی و خشونت پرهیز در کردستان تاریخ دور و درازی دارد و اگر این تاریخ پر فراز و نشیب را در حداقلی ترین دوره آن یعنی در چهار دهه اخیر بررسی کنیم نمونه های فراوانی از این سنت گرانسنگ را می توان بر شمرد که فعالیت ها و کنش های مدنی و در یک کلام جامعه مدنی کردستان آن چنان خوش درخشیده که  اکنون بسان درخت تنومندی شاخ و برگ‌ گسترانیده و در برابر تند بادها و ناملایمات تاب و توان خود را از دست نداده است.

برگزاری جشن نوروز در ارومیه و حضور بی سابقه و پر شمار کوردها آن چنان جلال و شکوهی داشت که آوازه ای جهانی یافت.برگزاری جشن نوروز فقط پاسداشت این آیین باستانی و میراث فرهنگی و تاریخی نبود بلکه به نوعی نیرومند ترین حضور جامعه مدنی بود که مدارا و صلح و انسان دوستی و شادی را به جهان مخابره کرد‌.نوروز ارومیه روح تساهل و همبستگی و با هم بودن را به خوبی نمایش داد.از نفرت و خشونت نگفت بلکه از ستایش صلح و زندگی گفت.از انسان دوستی و احترام به دیگر باورها و ارزش های جهان شمول انسانی گفت و خشونت را تقدیس نکرد.نوروز ارومیه تماما علیه خشونت و مرگ بود و به صلح و دوستی سلامی دوباره کرد.این مرگ دوستان و خشونت مابان هستند که با زندگی و شادی و نوروز سر ستیز دارند.بیم و هراس خشونت طلبان و پان ها از جامعه مدنی کردستان در همین نکته پنهان است که جامعه مدنی کوردستان با مرگ و کشتار و خشونت هیچ قرابتی ندارد.با قبیله گرایی و چوب و چماق و هیاهو میانه ای ندارد. این جامعه با نوروز و مفاهیم والای بشری عجین است و هیچ وقت در تله و دام خشونت طلبان چماق به دست نمی افتد.نوروز ارومیه در تاریخ ثبت شد.نوروزی که فریاد آشتی و صلح طنین انداز شد و جهان این صدا را شنید.