جهنمی ترین روزهای تاریخ زاگرس و ذکر دو نکته بسیار مهم

آتش سوزی در دل یادگارهای یک هزار و پانصد ساله ی زاگرس جهنمی ترین روزهای زاگرس را در تاریخ مریوان و تاریخ بلوط زاگرس خلق کرده است.

شاهدان عینی و کهن سالان مریوان معتقدند زاگرس هرگز چنین جهنمی به چشم خود ندیده است. شهروندان مسئول و کنش گران کردستان و کرمانشاه و ایلام از خود می پرسند کیست که بتواند جان دادن بلوط و جان دادن هویت و شناسنامه زاگرس را ببیند و تاب بیاورد؟

هلی کوپترهای وزارت دفاع آمده اند، تجهیزات سوختگیری هلی کوپتر به منظور کاهش زمان سوختگیری و حضور فعال تر در آسمان زاگرس به مریوان ارسال شده اند، داوطلبان مردمی، جنگلبانان و فعالان زیست محیطی استان های کردستان و کرمانشاه تشنه و گرسنه بر دل آتش می زنند تا زاگرس را سبز نگه دارند، سربازان ارتش و مرزبانی در مریوان اعزام شده اند.

استاندار کردستان با حضور در مریوان ضمن قدردانی از حضور خیل عظیم نیروهای داوطلب و جنگلبانان از تلاش بی‌وقفه برای مهار آتش زاگرس می گوید و پوشش گیاهی متراکم در مریوان را عاملی برشمرد که باعث شده تا امسال برای چندمین بار عرصه های طبیعی این شهرستان دچار آتش سوزی شود.

فرمانده یگان حفاظت سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور و رئیس سازمان جنگلهای کشور در مریوان عرصه آتش گرفته را بین ۳۰۰ تا ۴۵۰ هکتار تخمین می زنند.

همه همت ها همچنان در اوج است اما آتش بلوط های مریوان همچنان دغدغه مندان محیط زیست زاگرس را نقره داغ می کند. آنان این روزها روزی هزار بار می میرند و زنده می شوند، روزی دهها بار تشنه و گرسنه و زخمی می شوند تا بلکه بخشی از مرهم زخم های زاگرس شوند و زاگرس را سبز نگه دارند.

علیرغم همه این ها مین گذاری نقطه صفر مرزی قوز بالا قوز است. داوطلبان نه تنها باید خفگی، سوختگی، از حال رفتگی، تشنگی و همه اینها را تاب بیاورند بلکه باید مواظب باشند قربانی مین گذاری نشوند، چرا که در آتش سوزی اوایل مرداد انفجار مین ۶ نفر را مصدوم کرد. با وجود همه اینها باد و گرما همچنان در جهنم زاگرس می دمند.

اما فارغ از همه اینها ذکر دو نکته بسیار ضروری به نظر می رسد: اول اینکه هرچه باشد عامل انسانی یکی از مهمترین دلایل جهنم این روزهای زاگرس است. دوم اینکه مدیران و مقامات و مامورین و مسئولین دولتی هرچه کرده اند انجام وظیفه بوده است آنچه در این میان قابل ستایش تر است تلاش ۴۸ ساعته نیروهای داوطلب، کنش گران مسئولیت پذیر و فعالان مدنی است که بصورت میدانی در دل جهنم زاگرس روز را به شب و شب را به روز می رسانند تااز تبدیل زاگرس به سرزمین سوخته پیشگیری کنند.