در طول تاریخ عکاسی مستند اجتماعی آنچه سبب ماندگاری عکس‌ها شده، اندیشه عکاسان بوده است. اندیشه و رویکردی که ماحصل دغدغه های ذهنی عکاس نسبت به جامعه بوده و همزمان با وقوع رخدادهای اجتماعی بدان واکنش نشان داده و در تلاش است که عکس‌های با نگاه خود به موضوع داشته باشد.
باز هم روز خبرنگار شد و همه جا از تبریک این روز پر شده است، اما یک خبرنگار تبریک نمی خواهد و بیشتر دوست دارد که مسایل و مشکلات صنفش حل شود.
در تقویم کشورمان یک روز به نام دختر وجود دارد، روزی که شیرینی خاص خود را دارد و ما را متوجه این نعمات بزرگ هستی می کند.
چرا در عصر پرشتاب جامعه ما همه دنبال میانبر هستند اما کسی پیامدهای مخرب این میانبرها را بررسی نمی کند؟ چرا کسی نمی داند چگونه این میانبرها همه دستاوردها را به باد می دهد؟ چرا در این سرزمین علاقه به چیستی واقعیت های توسعه وجود ندارد اما در مقابل علاقه به چگونگی توسعه فراوان است؟
لەبیر ناکەین “شەرەف” تەنیا وشەیەک نییە بەڵکوو سیستەمێکی واتایی، یاسایی، مێژوویی، دەروونی و کۆمەڵایەتییە و ساڵانێکە لە ژیانی ئێمەدا جێ خۆی کردۆتەوە و هەر جۆرە تێکشکانی ئەم سیستەمە و پێشێل کردنی یاساکانی، بۆ ژنان تاوانی قورسی بەدواوە دەبێت. کە باسی کوشتنی نامووسی دەکەین دەبێ بیر لە کراسە خوێناوییەکەی سارینا، لەشی لاواز و شین بووی هۆژان،
پس از آنکه ارتش ترکیه ظرف یک ماه گذشته تهدیدهای فراوانی را در مورد حمله به شرق فرات و نواحی کردنشین شمال سوریه مطرح کرد، وزارت دفاع آمریکا تاکید کرد که اجازه حمله ترکیه به همپیمانان کرد واشنگتن را نمی دهد. علیرغم اینها مقاومت آمریکا به جایی نرسید و بعداز سه روز مذاکرات فشرده ترکیه
جوامع موسوم به شرق از جمله کُردها معمولا زندگی سیاسی –اجتماعی توام با نوستالژی و پررنگ بودن احساسات و به تبع آن عصبیت را شاید بیش از دیگر نقاط جهان دارند، وضعیت فرودست بودن شان نسبت به دیگر ملل و مناطق جهان در چند قرن اخیر نیز باعث تشدید نوستالژی گرایی شده است. امری که
مدت‌هاست که بخش قابل توجهی از روشنفکران، ادیبان و نویسندگان کُردستان، استقلال و ابتکارِ عمل خود را از دست داده و توسط گروه‌های فشارِ فعال در فضاهای مجازی (فیسبوک، اینستاگرام، تلگرام و…) مدیریت و رهبری می‌شوند؛ گروه‌هایی ایدئولوژی‌زده و احساسی که ضمن تعیین دستورکارهای روزانه برای فعالین فکری، بی‌پروا مرزهای اخلاقی را درمی‌نوردند و با
کتاب شعر چارەکێ بۆ نسیان نوشتەشاعر خوش ذوق جوانرودی کمال امینی است. کتابی که بەاعتراف شاعر، بسان رمان قمارباز داستایوفیسکی در مدت زمان کوتاه، بی توقف واز فرط اندوه نوشتەشدەاست. شاعر در سرآغاز، کتاب را بەپدرش تقدیم کردەاست و بە عزیز کودکِ کوردِ شنگالی که در حمله داعش بە موطنش و با فرار پدر و
خندیدن و مسخره کردن، بهترین راه برای فرار از چنگال منطق است، برای فریبِ امرواقع و تبدیلش به امری مبتذل. جامعه بەسرعت پدیدەها، امور و اتفاقات را بەگپ، طنز و شوخی بدل میکند، آنرا بین مردم دست بەدست کردەو منتظر میماند تا پدیده جدید جایگزین سوژه قبلی خنده گردد. تمسخر بەصورت امرجمعی مبتذل ترین نوع
دولت آمریکا بخشی از نیروهای مسلح یک دولت رسمی عضو سازمان ملل را در جرگه گروهها و سازمانهای تروریستی قرار داده است. نفس اینکار از طرفی خرق عادتی بزرگ در روابط بین الملل است و در مناسبات متشنج میان ایران و آمریکا هم عبور از یک خط قرمز مهم محسوب می شود. چرا ترامپ بی
سیلڤیا پلەت لە شیعری «خاتوو لازارووس»دا، کاتێ وەسفی ساتەوەختی زیندووبوونەوەی خۆی پاش سێهەمین هەوڵی خۆکوشتنی دەکات، دەنووسێ: «خەڵک بە دەم ترووکاندنی گوڵەبەڕۆژەوە هێرش دەهێنن/ بۆ ئەوەی ببینن چلۆن دەست و پێی من دەکەنەوە». ئەم ئاماژەیەی پلەت بۆ گوڵەبەرۆژەخۆرەکان یەکێکە لەو وێنەسازییە جیدیانەی دنیای ئەدەبیات کە تێیدا گوڵەبەڕۆژەخۆرەکان وەکوو کەسانی بێ‌خەبەر و کەم‌مایە و تەنانەت گەمژە
وەرن سەیری چێشتەکەم بکەن، وەرن سەیری منداڵەکەم بکەن، وەرن سەیری جلەکانم بکەن، وەن سەیری هەستە لۆکاڵیەکە درۆزنانەکەی من بکەن چلۆن وەک سێدارە خۆمم پێیاندا هەڵواسیوە، من شۆڕشگێڕە ناڕازییەکەی سەردەمی کامێرام، من قارەمانی ناڕازی سەردەمی نمایشکردنم، ئەوانە ژمارەیەک رستەن لە زمانی وێنە و گرتەکانی ناو تۆڕە کۆمەکایەتییەکانەوە، بەشێکی زۆری نمایشکەرانی ناو تۆڕە کۆمەڵایەتییەکان نارەزایەتی نییە لە
مطالعه کنندگان در حوزه اندیشه سیاسی شاید پاسخ این سوال را بهتر از هر کسی می دانند که چرا ملتها مغلوب می شوند و چرا برخی بازیگران سیاسی در عرصه روابط بین الملل منافع ملی آنها بیشتر در معرض تهدید و خطر قرار می گیرد. در این یادداشت تلاش خواهم کرد بخشی از سرفصل هایی
کوردنامە: بە درێژایی مێژووی هێزە سیاسیە درۆزنەکان، هەرکات هەستدەکەین شتێکی گرنگ بەڕێوەیە، سیاسەت و میدیاکان، دیاردەیەکی خێرا دەخولقێنن، بەزمانێکی نەناسراو دەدوێن، زمانێک کە زیاتر لە زمانی ئەکتەرەکانی ناو قەبرستان ئەچێت. دەنگی بکەرەکان زیاتر لە هاوار و تاسان و قیژە ئەچێت. دەنگ، سروشتە ئاساییەکەی خۆی وندەکات، زمان لە بوونی هەمێشەیی خۆی ناچێت و ئەو زمانە نییە
